"Bago lang po ako dito kuya. Mga 2 months pa lang po. Galing po kasi ako ng Iloilo" tugon niya bago kumagat ng hamburger na kanyang kinakain.
"Ahh ilonggo ka pala.. pano ka napadpad dito? relative mo ba yung kasama mo sa bahay?"
"sumama po ako sa kaibigan ko, stokwa po kasi ako, gusto kong makipagsapalaran dito sa Manila"
"Bakit nag stokwa ka? Anong napala mo ngayon dito sa manila? " tanong ko habangpinagmamasdan siya.. pansin kong talgang gutom na gutom siya.
"mahaba pong istorya.. basta gusto ko lang po talaga umalis sa amin".
hindi man niya tinukoy kung anong dahilan ng kanyang paglalayas, batid kong may matinding dahilan kung bakit siya napadpad dito sa manila. Tipical na kabataan na naghahanap ng tamang diskarte sa buhay, yun ang nakikita ko ka kanya.
" so sabi mo 2 months ka pa lang dito sa manila, eh di 2 months ka na ding nag ko callboy?" pabiro kong tanong.
"hindi naman po, last week ko lang po sinubukan yung ganitong diskarte. nahihiya na po kasi ako sa kaibigan ko. nagiging palamunin na kasi ako. wala naman akong makitang trabaho, kaya dumidiskarte na lang ako kahit paano"
"so pano ka ba dumiskarte?" ganitong style ba ang pag diskarte mo? gaya ng ginawa mo sakin kanina?" tanong ko habang nagyoyosi.. this time.. naging interesado na ako. Gusto kong malaman kung paano nila ginawa yung diskarte na sinasabi niya.
"dinadaan ko pa sa tingin, pag nakipag titigan sakin... inaasume ko na na gusto niya ako. gusto niya ng trip"
"ganun? bakit nakipag titigan ba ako sayo? saglit lang naman kitang tiningnan ah. Nagulat nga ako sayo eh.. akala ko umalis ka na.. sinundan bumalik ka pa ulit sa CR kanina"
"desperado na kasi ako.. kanina pa akong 3 pm dito, paikot ikot.. wala namang madiskartehan.."
"so nung nilapitan mo ako.. akala mo jackpot ka na?"
"mukha ka po kasing disente, gusto ko po kasi yun mga tipo mo.. yung hindi halata at hindi obvious. nagdadalawang isip nga po ako kung lalapitan kita. kasi baka nagkakamali lang ako.. takot din po ako baka bigla mo na lang akong sapakin eh. hehehe"
"hahaha, natawa naman ako dun.. takot ka pala eh.. bakit nilapitan mo pa ako.. eh what if kung nagkamali ka nga at bigla na lang kitang sapakin?"
"hehehe.. sorry po.. "
"anyway.. matanong ko lang.. magkano ba naman ang presyo mo?" curious na tanong ko..
base kasi sa mga nababasa o nadidinig kong mga kwento tungkol sa ganitong diskarte.. hindi bababa saP1000 ang presyo, lalo na kung may hitsura o gwapo ang callboy.. eh sa tingin ko sa batang to.. ok naman.. may dating naman siya
" ok na po sakin yung pakainin lang ako, tapos kahit pamasahe lang pauwi, abutan mo na lang po ako ng kahit P200 tapos ikaw na po bahala sa place."
bigla tuloy akong napaisip, ang mura naman nitong bata. Kung ikukumpara siya sa ibang callboy, pwede siya presyuhan ng P1500.
"teka, ano naman ang kaya mong gawin sa kama?"
"kahit ano po, basta wag lang akong ibobottom"
"magaling ka bang mag romansa? magaling ka ba sa kissing? nagsasuck ka ba?
"opo, ginagawa ko din yun, para di naman ako mapahiya sa kasex ko"
sa totoo lang.. natetempt ako na subukan siya... pinagpapawisan ako ng malagkit, pero sa kabilang banda, natatakot din ako.. ayaw kong pagsamantalahan ang kanyang kahinaan, batid kong matindi ang kanyang pangangaialangan, pero nainsip ko, hindi ko siya matutulungan sa ganung paraan. at hindi ko maimagine sarili ko na pumatol sa mga kagaya niya para lang magbayad. Desperate move na yun para sakin. Dami naman diyang libre eh bakit pa ako magbabayad, kahit sabihin pang mura lang ang presyo niya. kaya...
"o eto, pamasahe mo.. uwi ka na lang medyo madilim na, hintayin mo na lang yung friend mo, wag ka na gumala at dumiskarte pa" sabay abot sa kanya ng P50.
"Bakit po, ayaw niyo ba?"
"sensya na bro, di ko kaya eh, gusto kitang tulungan, pero hindi sa ganitong paraan"
medyo napahiya yung bata, pero pinipilit pa din niya maging maayos ang pakikipag usap niya sa akin.
"ganun po ba, sige po salamat po dito sa pera, pati na din sa merienda. Pwede po bang makuha number niyo?"
"naku wag na.. malay mo, magkita pa ulit tayo sa ibang araw. Pero i hope pag nagkita tayo, hindi sa ganitong sitwasyon ah"
"nahiya po tuloy ako sa inyo, sige po salamat po ng marami"
lumayo ako sa kanya at sumakay ng jeep pauwi. Sa totoo, hindi ako nanghinayang na walang nangyari sa amin. Naging magaan ang aking pakiramdam at naisip kong nakatulong pa ako sa kanya kahit paano. Nacontrol ko ang sarili ko sa tawag ng laman. Pero masaya akong napaglaban ko ang tukso. Sandali man kaming nagkausap, sigurado akong hindi niya ako makakalimutan.
Habang papalayo ang jeep na aking sinasakyan ay nakatingin pa din sa akin ang binata na kumakaway.
"Ahh ilonggo ka pala.. pano ka napadpad dito? relative mo ba yung kasama mo sa bahay?"
"sumama po ako sa kaibigan ko, stokwa po kasi ako, gusto kong makipagsapalaran dito sa Manila"
"Bakit nag stokwa ka? Anong napala mo ngayon dito sa manila? " tanong ko habangpinagmamasdan siya.. pansin kong talgang gutom na gutom siya.
"mahaba pong istorya.. basta gusto ko lang po talaga umalis sa amin".
hindi man niya tinukoy kung anong dahilan ng kanyang paglalayas, batid kong may matinding dahilan kung bakit siya napadpad dito sa manila. Tipical na kabataan na naghahanap ng tamang diskarte sa buhay, yun ang nakikita ko ka kanya.
" so sabi mo 2 months ka pa lang dito sa manila, eh di 2 months ka na ding nag ko callboy?" pabiro kong tanong.
"hindi naman po, last week ko lang po sinubukan yung ganitong diskarte. nahihiya na po kasi ako sa kaibigan ko. nagiging palamunin na kasi ako. wala naman akong makitang trabaho, kaya dumidiskarte na lang ako kahit paano"
"so pano ka ba dumiskarte?" ganitong style ba ang pag diskarte mo? gaya ng ginawa mo sakin kanina?" tanong ko habang nagyoyosi.. this time.. naging interesado na ako. Gusto kong malaman kung paano nila ginawa yung diskarte na sinasabi niya.
"dinadaan ko pa sa tingin, pag nakipag titigan sakin... inaasume ko na na gusto niya ako. gusto niya ng trip"
"ganun? bakit nakipag titigan ba ako sayo? saglit lang naman kitang tiningnan ah. Nagulat nga ako sayo eh.. akala ko umalis ka na.. sinundan bumalik ka pa ulit sa CR kanina"
"desperado na kasi ako.. kanina pa akong 3 pm dito, paikot ikot.. wala namang madiskartehan.."
"so nung nilapitan mo ako.. akala mo jackpot ka na?"
"mukha ka po kasing disente, gusto ko po kasi yun mga tipo mo.. yung hindi halata at hindi obvious. nagdadalawang isip nga po ako kung lalapitan kita. kasi baka nagkakamali lang ako.. takot din po ako baka bigla mo na lang akong sapakin eh. hehehe"
"hahaha, natawa naman ako dun.. takot ka pala eh.. bakit nilapitan mo pa ako.. eh what if kung nagkamali ka nga at bigla na lang kitang sapakin?"
"hehehe.. sorry po.. "
"anyway.. matanong ko lang.. magkano ba naman ang presyo mo?" curious na tanong ko..
base kasi sa mga nababasa o nadidinig kong mga kwento tungkol sa ganitong diskarte.. hindi bababa saP1000 ang presyo, lalo na kung may hitsura o gwapo ang callboy.. eh sa tingin ko sa batang to.. ok naman.. may dating naman siya
" ok na po sakin yung pakainin lang ako, tapos kahit pamasahe lang pauwi, abutan mo na lang po ako ng kahit P200 tapos ikaw na po bahala sa place."
bigla tuloy akong napaisip, ang mura naman nitong bata. Kung ikukumpara siya sa ibang callboy, pwede siya presyuhan ng P1500.
"teka, ano naman ang kaya mong gawin sa kama?"
"kahit ano po, basta wag lang akong ibobottom"
"magaling ka bang mag romansa? magaling ka ba sa kissing? nagsasuck ka ba?
"opo, ginagawa ko din yun, para di naman ako mapahiya sa kasex ko"
sa totoo lang.. natetempt ako na subukan siya... pinagpapawisan ako ng malagkit, pero sa kabilang banda, natatakot din ako.. ayaw kong pagsamantalahan ang kanyang kahinaan, batid kong matindi ang kanyang pangangaialangan, pero nainsip ko, hindi ko siya matutulungan sa ganung paraan. at hindi ko maimagine sarili ko na pumatol sa mga kagaya niya para lang magbayad. Desperate move na yun para sakin. Dami naman diyang libre eh bakit pa ako magbabayad, kahit sabihin pang mura lang ang presyo niya. kaya...
"o eto, pamasahe mo.. uwi ka na lang medyo madilim na, hintayin mo na lang yung friend mo, wag ka na gumala at dumiskarte pa" sabay abot sa kanya ng P50.
"Bakit po, ayaw niyo ba?"
"sensya na bro, di ko kaya eh, gusto kitang tulungan, pero hindi sa ganitong paraan"
medyo napahiya yung bata, pero pinipilit pa din niya maging maayos ang pakikipag usap niya sa akin.
"ganun po ba, sige po salamat po dito sa pera, pati na din sa merienda. Pwede po bang makuha number niyo?"
"naku wag na.. malay mo, magkita pa ulit tayo sa ibang araw. Pero i hope pag nagkita tayo, hindi sa ganitong sitwasyon ah"
"nahiya po tuloy ako sa inyo, sige po salamat po ng marami"
lumayo ako sa kanya at sumakay ng jeep pauwi. Sa totoo, hindi ako nanghinayang na walang nangyari sa amin. Naging magaan ang aking pakiramdam at naisip kong nakatulong pa ako sa kanya kahit paano. Nacontrol ko ang sarili ko sa tawag ng laman. Pero masaya akong napaglaban ko ang tukso. Sandali man kaming nagkausap, sigurado akong hindi niya ako makakalimutan.
Habang papalayo ang jeep na aking sinasakyan ay nakatingin pa din sa akin ang binata na kumakaway.
