walang nagawa kundi sumunod...

kaninang umaga nung ginawa ko yung blog ko tungkol sa plano ko para sa araw na ito... nasabi ko sa sarili ko na hindi ako pupunta doon sa Palmera Springs kung saan andoon ang father ko at yung karpintero na gumagawa ng bahay ng kuya ko... balak ko sanang manatili na lang dito sa bahay maghapon... o kaya umalis at pumunta kung saan.. pero ngunit.. datapwat.. subalit... ang aking ina ay pinakiusapan akong ihatid doon sa lugar na iyon ang pagkaing tanghalian ng aking ama at ng karpintero...

"Aalis ka ba?" tanong sa akin ng aking ina..

"Hindi... Bakit?"tugon ko..

"Ihatid mo itong pagkain sa ama mo. Mamaya pa ako pupunta doon.. 40 days ng kamatayan ng Uncle Faustino mo ngayon.. dadaan muna ako doon bago ako punta ng Palmera"Pakiusap sa akin ng aking ina.

Gustuhin ko man tumanggi... wala naman akong magagawa kundi sumunod... kung hindi.. wala silang kakainin.. Maagang umalis ang aking ama nang hindi nag aalmusal... Tiyak na gutom na iyon...

Hindi ko pa natatapos ang una kong blog nang ako pakiusapan ng aking ina.. Habang tinitipa ko ang huling blog ko kanina... nasa isip ko pa din ang plano ko sana na manatili na lang dito sa bahay at magpahinga at matulog na lang sa sana.. pero yun nga... dahil sa pakiusap ng aking ina... wala akong nagawa kundi sumunod...